علیرضا مهدیان بهانه

حال من بی تو از این بدتر نمیشه که نمیشه
دو به شک بودی بمونی پیش من واسه همیشه
سفره یه بهونه بودی برمیخورد هرچیزی به تو
من برا تو نبودم زاوریه دید تو بد بود
مثل من واسه تو کم بود واسه تو کم بود

بدون تو این شب ها چه قدر بیروح و سنگینه فضاش
نمیدونی چه قدر دلتنگم الان صدای تو مثل لالایی بود برام

حس من مرده
عشقتم باید یه جایی تو دلم خاک کنم
کاشکی زورم میرسید بخوام گذشته لعنتیمو پاک کنم
قلبمو خاک کنم جای عکست رو دلم تنهاییمو قاب کنم
تنهاییمو قاب کنم
انگار حتی اسمتو باید از حافظم پاک کنم

بدون تو این شب ها چه قدر بیروح و سنگینه فضاش
نمیدونی چه قدر دلتنگم الان صدای تو مثل لالایی بود برام