علی نادعلی مست میخانه

مست میخانه نبودم تو خرابم کردی
یار پیمانه نبودم تو شرابم کردی, تو شرابم کردی
جرعه ای از عشق تو من شبی نوشیدم
رز ِ دردانه نبودم می نابم کردی .می نابم کردی
بهر دیدار تو گفتم که برانداز نقاب
من که بیگانه نبودم که جوابم کردی . که جوابم کردی
یاد آن روز که مست از می نابم کردی
نگهی کردی و فارغ ز شرابم کردی
چون که دیدی شده چشمان تو میخانه من
ای دریغ! از در میخانه جوابم کردی
شمع گشتم که کنم ظلمت شب نورانی
همچو آتش شدی و یک شبه آبم کردی. خامم کرده .آره برو دو
سوختم در غم عشقت ز تمنای وصال
من که پروانه نبودم که عذابم کردی تو عذابم کردی
گشتم آواره کویت صنما! چون مجنون
گرچه افسانه نبودم تو سرابم کردی تو سرابم کردی
مست میخانه نبودم تو خرابم کردی
یار پیمانه نبودم تو شرابم کردی, تو شرابم کردی