علی پناهی ارتش یه نفره

یاد گرفتم رو پاهام وایسم
ثابت کردم که فیک نیستم
پر رو پر رو باختم با بردم
هی خراب کردم از نو ساختم
یه دنده بودم رو انتخابم
رویاهام نذاشتن شبا بخوابم
نشد که بشه حرفم دو تا بشه
جنگیدم تا همونی که میخوام بشه
مثل ارتش یه نفره
صفر و صد کردم یه تنه
باور کردم که زندگی
با تاس بد خوب بازی کردنه
دنبال تایید نبودم و نیستم
کار خودمو میکنم اهل ریسکم
فرقی نداره نه گوشه رینگ باشم
صد بار بیفتم دوباره میخوام پا شم
چیزی که نکشتت قوی ترتم میکنه
شب و سیاهیه که تورو ستارت میکنه
یاد گرفتم که چراغ خاموش برم به جلو
سر هر دو راهی گوش کنم حرف دلو