فراد شب خیال

چه کنم شب خیالت نزند به سردوباره
توبگوازاین هیاهو به کجاسفرکنم من
توکه رفته ای ازاینجاشده ام دوباره تنها
به کدام امیدبایدشب خودسحرکنم من
به تنم هزار زخموبه دلم نشسته داغی
پرم از هوای گریه توبگوکه شانه ات کو
همه شب در انتظار توودیدنت نشستم
توبگوکه وعده های شب عاشقانه ات کو
تو که بی وفا نبودی چه شد آن همه وفایت
شده ام غریب و بی کس نه پناه و تکیه گاهی
به گمان پس از تو باید که بسوزم و بسازم
چه کنم دگربرایم بجز این نمانده راهی
همه آرزویم این شدکه ببینمت دوباره
چه شود اگر که یک شب تو بیای وبمانی
همه راببرتواز یاد و بین دلت چه خواهد
که اگر بخواهی از دل بخداتومیتوانی
به هوای عشق تازه تو گذشته ای ازاین دل
دل نازک مرا آن دل سنگ تو شکسته