فرهاد میرزاخانی بغض

تورفتی و زمستون شد
هوای خونه گریون شد
شدم شکله یه پروانه
که توی پیله زندون شد

تورفتی و پروم شکست
دو بال پرپروم شکست
تو رفتی در نبود تو
بغض توی دلوم شکست

حالم دلم خونه دلم پریشونه

شدم یه دیوونه شدم یه دیوونه

یه کوچه روو به بن بستم
یه قلب ساکت وخستم
ندیدی اشک چشمامو
رها کردی دوتا دستم

غریب وبی نشون گشتم
چو ابرِ آسمون گشتم
با قلبم اومدم پیشت
ولی باعقلم برگشتم

حال دلم خونه دلم پریشونه
شدم یه دیوونه شدم یه دیوونه