فریان شهر خاموشه 2

شدم مثله اونی که تو دریا غرقِ دستاش مونده بیرون
تو که نمیدونی انگاری سیل زده ، دنیامم که ویرون
کوه هم که باشه زیرِ این آواره غم از هم میپاشه
انگار آخراشِ ، جوری قلبم خورد زمین که نمیتونه پاشه ! دِ نمیتونه پاشه
من میرم از این شهرِ خاموش ، تا فکر تو دست از سرم برداره
دیگه مُردم از بس ریختم دردامو تو این دلِ بیچاره
من میرم از این شهرِ خاموش ، تا فکر تو دست از سرم برداره
دیگه مُردم از بس ریختم دردامو تو این دلِ بیچاره
کاش دلت یه رنگ بود ، مثله چشات قشنگ بود
کاش نمیرفتی تو هم دلت یه ذره تَنگ بود
آخه این چی بودش که دور شدی تو از من
خیلی وقته که دارم به آتیشت میسوزم
من میرم از این شهرِ خاموش تا فکر تو دست از سرم برداره
دیگه مُردم از بس ریختم دردامو تو این دلِ بیچار