مجید کیا خیابون

خیابونای شهرو قدم میزنم
مگه میشه که دل بِکنم
اگر یه نفر عاشقت باشه منم
واسه چشمات پر میزنم
آخه دلم با دل تو جوره
توی تاریکی واسه من نوره
تو که باشی غم از دلم دوره
اصلا هرچی بگی تو قبوله
شب باشی میشم خب روزت خودم
با من نمی‌بینه دیگه دل تو غم
انقدره ماهی که آسمونم
حسودی می‌کنه به تو و من
رنگ چشماتو هیچی نداره
شبای آرومه پُر ستاره
میدرخشی میدونی تو آخه
دل تو واسه من اعتباره
شب باشی میشم خب روزت خودم
با من نمی‌بینه دیگه دل تو غم
انقدره ماهی که آسمونم
حسودی می‌کنه به تو و من
رنگ چشماتو هیچی نداره
شبای آرومه پُر ستاره
میدرخشی میدونی تو آخه
دل تو واسه من اعتباره
تو فرق داری با همه
حرفت دوتا نیست
مثل بارونی که میزنه اول پاییز
تو ماهی یه دونه ای خواستنی هستی
اومدی که باشی خب واسم نفس شی
شب باشی میشم خب روزت خودم
با من نمی‌بینه دیگه دل تو غم
انقدره ماهی که آسمونم
حسودی می‌کنه به تو و من
رنگ چشماتو هیچی نداره
شبای آرومه پُر ستاره
میدرخشی میدونی تو آخه
دل تو واسه من اعتباره
شب باشی میشم خب روزت خودم
با من نمی‌بینه دیگه دل تو غم
انقدره ماهی که آسمونم
حسودی می‌کنه به تو و من
رنگ چشماتو هیچی نداره
شبای آرومه پُر ستاره
میدرخشی میدونی تو آخه
دل تو واسه من اعتباره