محسن مهجوین رقص کابل

روزگاری بود شارو دیاری بود
دشت هامان سبز و خرم نو بهاری بود
موسم گل بود آواز بلبل بود
زندگی جاری در رگهای کابل بود
عشق آنجا بود در قلب دنیا بود
سالیان دور کابل جان چه زیبا بود
دشمنان بیدار بود و پاسبان در خواب
اتفاقی شوم آن شب اتفاق افتاد
از سقوط کابل و از بامیان ای داد
از مزار و قندهار و از جلال آباد
ناله و فریاد از دشمنان بیداد
قرعه این بخت بد بر نسل ما افتاد
روزگار مارا بی یار و یاور کرد
هرچی آمد بر سرم دوست ستمگر کرد
ابر غم آمد فصل ستم آمد
همدلی کم شد که فتنه دم به دم آمد
خانه ویران شد این سفره بی نان شد
نو عروسان بیوه گشت و دیده گریان شد
این همه ماتم آخر به سر آید
از پس این شام تار صبح سحر آید
لاله میروید آلاله میروید
از غم کابل دل دیوانه میگویید
گل می‌رقصد ببین بلبل می‌رقصد
در میان خاک خون کابل می‌رقصد