محمد شفیعی غرق سکوت

تا سحرت هست بگو ، مرغ خوش آهنگ شوم
سرخوش از آن نغمه‌ ی ، باد هماهنگ شوم

بستر بی خوابی ام ، غرق سکوت تو بود
شیشه ی قلبم مگذار بی خبر از سنگ شود

من آنم که بی تو به هردم خرابم ، چه طوفانی‌ام
چو یاری کنی با تو آسان شود، راه طولانی‌ام


ناجی دنیای من ، با خبر از حال من
چون گذری از برم، وای بر احوال من

تو نگران منی ، قلبم از احساس پر است
با تو چه کاشانه ام از هر چه که زیباست پر است

می‌شکنم عهد ولی ، بی تو ندارم وجود
حق من از خوبی تو ، انچه که دارم نبود

من آنم که بی تو به هردم خرابم ، چه طوفانی‌ام
چو یاری کنی با تو آسان شود، راه طولانی‌ام