محمد کوهرخی تقدیر

بازم شب قدرو دست توه تقدیرم

انگار که به سمت عرش تو پر میگیرم

پر میزنم

رسیدم به تو حالا دارم در میزنم

حرفای دل و با نگاه تر میزنم

پر میزنم

نگام کن

با دستای خالی رسیدم

نگام کن

که از تو جز خوبی ندیدم

بازم شب قدرو چشمایی که بارونه

دنیای بی مولا، یه درد بی درمونه

ماه منه

وقت رفتن سرش روی پای حسنه

داره حرفاشو با زهرا میزنه

ماه منه

هنوزم

برای مردم نگرونه

هنوزم

مولای یا مولا میخونه