مسعود زنگویی فراموشی

توی تنهایی خالی من و از خاطره پر کن
توی روزای تکراری من و از فردا دلخوش کن
من و با این همه پوچی ببر به عمق آغوشی
که غمای رو دوشم رو بدم دست فراموشی
من و تو جاده پیدا کن تو که آزاد آزادی
تو به دستای من یه حس تازه ای دادی
بیا تا خاطره نو شه تا این ماه با تو معنا شه
بیا تا سقف این خونه واسه ما سایه بود باشه