مسعود صادقلو زندگی خودمه

همه ی اونایی
که صدامو گوش میکنن
یه روزی میاد
خودمم فراموش میکنن
یکی دوتا نیست غم آدم بی کس و کار
نمیدونه غصه ی پاییز و فصل بهار
یه نفرم مثل همه که یه قفس توی دلمه
به کسی چه زندگیه خودمه
هر روز یه نقاب روی صورتمه
نمیدونم غصه چرا عاشقمه
با کسی حرف نمیزنم آدمکا شکستنم
تو شنیدی ته خط ولی اونکه رسیده منم
دم غروبه زندگی کی میگه خوبه
زندگی به نظرم همه چی بده حالا تو هرچی بگی
همه همو از راه دور قضاوت میکنن
رفقا تبر دارن ریشتو قطع میکنن
این زندگی چشم نداره خوشیتو ببینه
چی میشه گفت ما همه زنگیمون همینه
دیوونگی عادتمه نظرتون محترمه
بازم میگم زندگیه خودمه
رو پاهام میمونم برعکس همه
خوبه یا بد زندگیه خودمه
با کسی حرف نمیزنم آدمکا شکستنم
تو شنیدی ته خط ولی اونکه رسیده منم
دم غروبه زندگی کی میگه خوبه
زندگی به نظرم همه چی بده حالا تو هرچی بگی