مسعود فراهانی نگو از رفتنت

نگو از رفتنت چیزی،که این قصه غم انگیزه
زمین یخ بسته رو شونش،پتوی زرد پاییزه
بازم روی سر کوهها،کلاه برف افتاده
چشام از گریه میبارن،دلم از غصه لبریز

از این رفتن نگو چیزی،از این تکرار بیهوده
تو با من هستی و نیستی، نگو از اول این بوده
یه دفتر شعر تو حرفاته،ولی شعر میگه از رفتن
بمون با من مدارا کن،برای رفتنت زوده
برای رفتنت زوده

دله این آسمون خوش نیست،فقط بارون و رگباره
چشای خیس ابرا باز،داره هی اشک می باره
یه دنیا رو به هم ریختی،طب دریا هم آشوبه
به ساحل مشت میکوبه،اونم دلتنگه غم داره
اونم دلتنگه غم داره

از این رفتن نگو چیزی،از این تکرار بیهوده
تو با من هستی و نیستی،نگو از اول این بوده
یه دفتر شعر تو حرفاته،ولی شعر میگه از رفتن
بمون با من مدارا کن،برای رفتنت زوده
برای رفتنت زوده