مهدی دلیلیان آبادان

من بی‌تو یه شهر جنگ‌زده است
که دلش تنگه واسه جمعیتش
که مچاله شده تو درد دل
کوچه‌های بدون امنیتش
خاطراتم رو مغز و اعصابن
رژه می‌رن شبیه یه گردان
من هنوز جای گوله رو تنمه
مثل ویرونه های آبادان
دلتنگ‌روزای خوشم بی‌تو
دلتنگ چشمایی که دریا بود
دلتنگ شهری که دلش خون شد
اما تهش تنهای تنها بود

دلتنگ روزای خوشم بی‌تو
دلتنگ اون شهری که زیبا بود

شهری که جای خیلیا جنگید
اما تهش تنهای تنها بود

حال و روزم مث یه داماده
که عروسش تو عقد میمیره
واسه هرچی که داشت می جنگه
اما چیزی رو پس نمیگیره

جنگ رفته غمات جامونده
هنوزم ترکشات جامونده
اینجا خیلی وقته تاریکه
آسمون تو چشات جامونده

دلتنگ‌روزای خوشم بی‌تو
دلتنگ چشمایی که دریا بود
دلتنگ شهری که دلش خون شد
اما تهش تنهای تنها بود

دلتنگ روزای خوشم بی‌تو
دلتنگ اون شهری که زیبا بود

شهری که جای خیلیا جنگید
اما تهش تنهای تنها بود