مهیار پسندیده جنون

بازم اشک تو چشام بستمه دیگه شدم من خسته

هر کی رسید یه تیکه از این دل سادمو شکسته

آخر جاده ی عاشقی راهش بن بسته

فکر نمیکردم که یه روز انقد دلم تنها شه

مثل تبر زدی قطع کردی منو از ریشه

تو مثل سنگ بودی و منم از جنس شیشه

من از فکر تو رسیدم به مرز جنون

دیوونه چقد به تو گفتم با من بمون

اما تو راحت پا گذاشتی روی دلم

تو که میگفتی محاله از پیشت برم

آشوبم از نبودنت دل من تنگه

با غم تو این روزا هی داره می جنگه

سرد و بی احساسی و تو دلت از سنگه

حرف دلم همشون تو همین آهنگه

بعد تو در و دیوارای این خونه

واسه من دلگیره و مثل یه زندون میمونه

کی واسه تو مثل من بود آخه دیوونه

من از فکر تو رسیدم به مرز جنون

دیوونه چقد به تو گفتم با من بمون

اما تو راحت پا گذاشتی روی دلم

تو که میگفتی محاله از پیشت برم