میعاد خسروانی تکیه گاه

بگیر دستاتو از دستام که راهی جز بریدن نیست
حواس هیچ کسی اینجا به زخم های تو و من نیست
بگیر دستاتو از دستام نزار پاسوز من باشی
تو حقت نیست زندونی توی امروز من باشی
امید من به فردا نیست، منو دل خوش نکن رد شو
تو بیش از وسع من خوبی از این لحظه بیا بد شو
همین روزاست خم میشم با کوه غم روی شونم
چه جوری تکیه گاهت شم منی که سرد و داغونم
ازم ردشو که حق تو، تو این خونه شکستن نیست
اگه حتی تو تقدیرت کس دیگه به جز من نیست
امید من به فردا نیست منو دلخوش نکن رد شو
تو بیش از وسع من خوبی از این لحظه بیا بد شو