میلاد رضایی شهرگل

تِو بِی تیَل شهلایی ، اینگار یِه قُرص ماهی
هِی مِنِ مال ایگَردی ، دِلَه ایکِنی هوایی
یدونه ی عزیزی ، خُوت دردی وُ دوایِی
ستارهِ ی مِن آسَمون ، خُدِی بعدَ خدایی

تِو بِی تیَل کال ملوست زِی دِلمَه بُردی
ای دل خرابُ خَهسَنه تُو وَ جون آوردی
شَهرَگُل ، بِی تیَلِت سَر دِلِ مُو چه آوُردی

ایقَدَر گَشتُم مِن مال ، نِیدُم وَ رَنگِت
آخِرِش مِنِی کِشِه ، تیَل قشنگت
قَد باریکی مانکنی تِفَنگِه روسی
شَهرَگُل ایکِنی وَپا ، بَسکَه مَلوسی

ایقَدَر گَشتُم مِن مال ، نِیدُم وَ رَنگِت
آخِرِش مِنِی کِشِه ، تیَل قشنگت
قَد باریکی مانکنی تِفَنگِه روسی
شَهرَگُل ایکِنی وَپا ، بَسکَه مَلوسی

تِو بِی تیَل کال ملوست زِی دِلمَه بُردی
ای دل خرابُ خَهسَنه تُو وَ جون آوردی
شَهرَگُل ، بِی تیَلِت سَر دِلِ مُو چه آوُردی