میلاد معروف معجزه

دارم میترسم از عمری که رفت و، تو حتی یک نفس با من نموندی
شبیه بد بیاری بی نصیبم، توهم تو این قفس با من نموندی
فرو میرم تو باتلاقی که حتی، دیگه دستات واسم چاره نمیشه
فقط یه معجزه میتونه باشه، که تو برگردی و باشی همیشه
که تو برگردی و باشی همیشه
خرابت بودمو ویروونه کردی، دلی رو که هنوزم بی تو تنهاست
نمیدونم تو این دیوونه حالی، اگه رفتی چرا عطر تو اینجاست

عجیبه اما انگار توی آیینه، دوباره طرحی از تصویرِ من نیست
نمیتونم با تقدیرم بجنگم، ولی میدونم این تقدیر من نیست
تو این دنیا کسی از من نپرسید، چرا چشمای تو لبریزِ درده
نمیدونم چرا هرکی من و خواست، از اون راهی که اومد برمیگرده