میکائیل زیر پوست شهر

میزنم گه گاهی بیرون
کینه ی توی شهرهای بی روح
درگیر امروز یعنی همون فردای دیروز
حال من حال خوش نیستش حاجی
حتی حس زن لخت نیستش حاجی
سه زندان تحمل اثارت
از رفیقو رفاقت خوردیم
ک تو این عدات
دیگ بالا خونه ها همه اجارس اه
ورس 2


منمو تنهای تنها
برا بدختی،رو ویترین طرحا
یه پدر که خوب میکرد زندگیو
ولی رفتنی بود
رفت و من و تنها گذاشت توی اینشهر
لای شما لاشیا بمونمو پیرشم
گاهی وقتا بم سر میزنه
گاهی وقتا نه همین دیشب



دیگ ترشدم اه همه جا
کی پیشم موند این همه سال
بذار جای من خودتو
گوش کن موزیکو بده دو
بده بره شبیح همیم من و تو
بیداریم تا خود دمه صبح
اینا همه حرفه حقه برا
خیلیا راستو تلخه
سرزمینم ایران
درگیر جنگه نرمه
زیر پوشت،شهرم
درگیر قسطو قرضم
لنگ نون شبم





مملکت کشته میده
جوونامون پشت میله
خیابونا معلم اره
دانشگاهاش دیواراش بلنده
اخونداش کشنده
منم کلماتو میکوبم کوبنده
حرفام سنگینه مشتی
درکش میخواد گنجایش کشتی
بوی نفت نمیذاره برسه
بوی خون به مرزاعو کشورا
وعده پشت تیریبون
بعدشم اختلاصو ال قرار

ورس دو
روزگار تلخیشو فقط
داد به ما
ایذان یعنی همون
بازار بردها
زیر افتاب کارگری
سوخته نسل ما
اینارونخوندم واست
بشه ضدحال
من تو ته خطیم
ولی تا تهش هستیم
شیره توقفس
دست و پا زنجیر
چرا نمیگیری ؟گلو چرانمیچرخونی
بدی بره جلو
من
دیگ خستم از ادمای دورم
از باورای گمم
از اینکه از داغونمو
میگم خوبم
از اینکه رفیقام اون
وره میله اون توان
امسال من پشت
میله ی زندانا
تاکه ی سریا فیض ببرن
از امکانات
تو من یه سکوت مطلقع
یه سکوت بدتر فریاد
یه سکوت که میگه حاجی بندرو دذیاب

حرفام سنگینه مشتی
درکش میخواد گنجایش کشتی
این جا شده جنگل
همه توی جنگن
همه مصلحو مصمم
اینجا خورده میشه حق هنرمند
مثل اژدها خوبیدن رو طلای سیاه
مملکت دست یه مشت ادم بی ار
این جا جنگله ماهم درنده
بهتره بسته شه این پرونده