نوید جدی روزگار من

بارفتنت دوباره آتیش گرفت...خاطراتمون، این لحظه هارو باز تو آغوش گرفت... گوشه گیرشدم، ریختم تو خودم، هرچی غصه بود ازتو... حالموببین،زخمی ام ازت، قلبم عاشقم مال تو...
سازمن،نمیزنه،ترانه هامو...نمیفهمه،این گریه هامو... دیگه کوک نیست، مثه قدیما...اونم دلش گرفته ازنبودنت... بازدنیام،چه سوتوکورشد، مثه کویرشد، ب غم اسیرشد، یکمی پیرشد، هوا نداره، چون خیلی تاره، اونم دلش گرفته ازنبودنت...
دلشوره دارم ازاینکه ببینم اشکتو...دلشوره دارم ازاینکه بمیرم بعدتو...دلشوره دارم ازاینکه بگیره دستتو... یکی که هیچ نبوده عاشقو دیوونتو...
ساز من، نمیزنه،ترانه هامو...نمیفهمه، این گریه هامو... دیگه کوک نیست،مثه قدیما... اونم دلش گرفته ازنبودنت... بازدنیام، چه سوتوکورشد، مثه کویرشد،ب غم اسیرشد،یکمی پیرشد،هوا نداره، چون خیلی تاره، اونم دلش گرفته از نبودنت...