نوید معینی کافه ها

بعد تو تموم کافه هابرام جهنمه
هر چی غیر از خود تو باشه پیشم برام کمه

هر جا میرم جاتو خالی میکنم بی اختیار
لااقل بزار تو خواب ببینمت حتی یه بار

بعد تو کی از سکوت من بفهمه حرفمو
مثل اینکه همه کورن نمیبنن دردمو

من که آشوبمو درگیر خیالو روزگار
تو بخندی کافیه ضعف منو به روم نیار

بی تفاوتم نکن نسبت به این جدا شدن
نزار ترس من بریزه از یه روز تنها شدن

همه حرفاتو نگاهات نگو صحنه سازی بود
نگو باختم نگو رابطه نبود یه بازی بود

من نشستم تو همون کافه کنار خاطرات
دوتا فنجون قهوه و منو یه شاخه گل به جات

توی هر شرایطی گفتی بازم دیر اومدی
نزار دیر شه که بگم وای تو چرا دیر اومدی
تو چرا