نیکرام داغ تنهایی

ای داغِ تنهایی
من با تو خو کردم
دل با تو درگیر و
من با خودم هر دم..

ماه از همان شب که
بر سقفِ من تابید
بارانِ تنهایی
بی وقفه می بارید...

( این بختِ خواب آلود
هر سایه با من بود
عشق آمد و کارَش
از من گذشتن بود..

این سقفِ بی سایه
مهمان نمی خواهد
باغی که می سوزد
باران نمیخواهد ) 2

با من نه آغوشِ
مهتاب و لبخندی
با من نه همخونی
با من نه پیوندی..

این خانه هر سمتش
تصویرِ دیوار است
هر آنچه روشن بود
در چشمِ من تار است..