هومهر آرتین آغوشتو وا کن

این روزها بدجور داغونم
این روزها بدجور دلگیرم
از اول این شعر معلومه
که آخر این قصه می میرم

از اول این قصه معلومه
که غصه حل کرده منو توو سم
باور بکن وقتی که تو باشی
از هیچی دیگه نمیترسم

آغوشتو وا کن دلم تنگه
بدجور دلتنگ خودم هستم
سرده داره یخ میزنه دستام
دستای گرمت رو بده دستم

از روزهای درد و تنهایی
از لحظه های بی خودم خسته م
اون شونه های گریه پوشم کو
خسته م از این دنیا فقط خسته م

من مثل یک سیب تک افتاده
زیر درختی کهنه می پوسم
دنیای من توو چشم های توست
دنیامو توو چشم تو می بوسم

چشمات اگه ابری بشه مثل
یه قایقی توو چنگ امواجم
دارم به خود می لرزم از سرما
گرمای آغوشت رو محتاجم

آغوشتو وا کن دلم تنگه
بدجور دلتنگ خودم هستم
سرده داره یخ میزنه دستام
دستای گرمت رو بده دستم

از روزهای درد و تنهایی
از لحظه های بی خودم خسته م
اون شانه های گریه پوشم کو
خسته م از این دنیا فقط خسته م