وحید فرضی نیمه ی ماه

های من گیر تو لیلای در کنج دلم جای بفرمای
وای جذابی و گیرای بنشین دلم این چای بفرمای
صد دل شدم عاشق با نیم نگاهت
تو نیمه ماهی ای ماه فدایت
هرجا که تو باشی پایان جهان است
دست دل من نیست پای تو میان است
وای و من و لیلای دل شیدای من دیوانه
شدی یار زیبای دل رسوای من دیوانه
گله داری که چرا دست تو دل گیر است بی تو دل گیر است گله گیر است
بی تو از عالم و آدم دل من سیر است رفته دل دیر است دل اسیر است
تو چه داری که مرا سوی تو میخواند
آنچه کردی تو مرا خلق چه میداند
خاک باران زده داری تو به هر هایت
دل سپردن به تو پایان خوشی دارد
وای من و لیلای دل شیدای من دیوانه
شدی یار زیبای دل رسوای من دیوانه