وحید محمدی یک دقیقه سکوت

داشت حال منو نشون می داد
ساعتِ روی برجِ نامیزون
روی اعصابِ زندگیم بودن
چند تا عنکبوتِ آویزون
گیر داده منو بخندونه
شهر با چن تا دلقکِ بی حال
تا که این آدمک برقصه توو
جعبه ی بی صدای موزیکال
صندلی ها یکی یکی پر شد
لامپ ها شد یکی یکی خاموش
گیج موندم کیا تهِ این فیلم
حقمو خوردن و یه آبم روش
آدما رفتن و توو ورزشگاه
بوق و شیپور و سوت باقی موند
چی سرِ شهر اومد که ساعت رو
" یک دقیقه سکوت" باقی موند
چی داره رو کُنه دیگه واسم؟
عشق با فندکای چَند کارش
فکر کرده چقدر می ره بالا؟
بادبادکِ بدونِ گوشوارش
شعبده بازیشون گرفته باز
فکرِ دل بُردنن با چش بندی
این رباتای عاشقِ من با
قلبای آهنین پیوندی
صندلی ها یکی یکی پر شد
لامپ ها شد یکی یکی خاموش
گیج موندم کیا تهِ این فیلم
حقمو خوردن و یه آبم روش
آدما رفتن و توو ورزشگاه
بوق و شیپور و سوت باقی موند
چی سرِ شهر اومد که ساعت رو
" یک دقیقه سکوت" باقی موند