پرهام ابراهیمی جنگ جهانی

سوختمو ساختم
پای تو موندم ولی قدر ندونستی
آخرش بازم
من موندم و خاطرات اون عشقی که داشتیم
خودم مقصرم
آخه از اول نشون داد
اندازه‌ی این عشق نیست
چیکارت کردم مگه
نبودت یه تیر جنگی وسط قلبم زده
تقصیر تو ام نبود جو شهرم بده
یه کاری کردن بهشتمون الان جهنمه
جنگ جهانی شده انگار
همه همو ول میکنن
رفتی نگفتی تو نباشی
به کی تکیه کنم
باشه من بد تو خوبی اصلا
ظاهرا هرچی خوبی کردم
فکر کردی وظیفست
چشمات دیگه غریبست
یه سالی هست ندیدمت
زیبای بی چونو چرا
با این که دیوونت بودم
نموندی توی خونه چرا
یه حال داغونی دارم
مردم بی تو بی صدا
مشتمو تا وا کردم
دیدم که پوچه هر دوتاش
خبر آوردن که نبودنم بوده از خداش
ولی هنوز این دلم پر میزنه براش