کاظم بذرافکن ایران من

ایران،ای هرگوشه از خاکت مقدس
باید بسازم روزهای تازه ات را
آنقدر میکوشم برای آب وخاکت
تاگوش عالم بشنود آوازه ات را

ایران من ای دامن تو زادگاهه
مقدادها عمارها وباکری ها
جاریست بین تک تک سلولهایت
خون فکوری ها وخون شاکری ها

تو لایق زیباترین آینده هستی
من باتلاش وفکرخود میسازم آن را
روزی برقصد پرچمت بر بام دنیا
وقتی شکوهت خیره میسازد جهان را

ایرانی ام ازتیره ی سلمان و آرش
نسلی که در فقرو نداری هم شریف است
آبادی این مرز وبوم باشرافت
درباور من هم تعهد هم وظیفه ست

بال تو خواهم شد برای پرکشیدن
تا بر بلندای جهان ققنوس باشی
من قطره قطره خون بپایت میچکانم
تابیکرانه مثل اقیانوس باشی

(عالیه رجبی)

فرزند تو ازنسل خورشیدست وباید
در تیرگی ها پرچمی از نور باشد
کاری کند تا با سلاح علم وعقلش
دست شیاطین از حریمت دور باشد