کامران بنی اردلان مادر

تو این دنیا یه جایی هست
که توش آروم آرومم
یه آغوش پر از احساس
که قدرشو نمیدونم
حواسش پرته جایی نیست
همش دلواپسم میشه
دلش میگیره وقتی که
یه تار موم کم میشه
صداش مثل فرشتس که
داره آواز میخونه
نگاش جوریه که انگار
همه حرفامو میدونه
نه مغرور نه دلسنگ
تمام دار دنیامه
صدا لالائیاش هرشب
هنوزم توی گوشامه
فقط اونه که میتونه
منو آروم کنه راحت
فقط اونه که همرامه
تو هر لحظه تو هر ساعت
هوامو داره بی وقفه
اگر حتی ازش رد شم
همیشه خوب میمونه
اگر یک روز من بد شم
همیشه وقتی من خوابم
به من چشماشو میدوزه
اگر من تب کنم اونه
که تو آتیش میسوزه
همین چیزاس که مارو
براشون میکشه آخر
یه پروانه به دور ما
یه عاشق پیشه مادر
فقط اونه که میتونه
منو آروم کنه راحت
فقط اونه که همرامه
تو هر لحظه تو هر ساعت
هوامو داره بی وقفه
اگر حتی ازش رد شم
همیشه خوب میمونه
اگر یه روز من بد شم