کامران عطا تصویر تو

ابرا که می بارن تصویر تو پیداست
پشت همین شیشه یه عاشقی تنهاست
اون با خیالاتش دنیا براش خوبه
یادش میره روزاش بی تو چه آشوبه

هر لحظه با یادت دنیاش و میسازه
اون پای این رویا هستیش و میبازه
میدونه تو رفتی اما براش سخته
اون با خیال تو آزاد و خوشبخته

با عکس تو میگه حرفی اگه داره
دست از سر حرفش ، نه بر نمیداره
از کوچه رد میشه، آواز میخونه
تنهاش نمیزاره این بغض مردونه


قهرم اگه باشه باز عاشقت میشه
خاکستر اما مفهوم آتیشه
با قهوه و سیگار تا صبح بیداره
تصویر تو پیداست بارون که میباره