کسری عابدی نم بارون

نازنینم که از چشمم دوری
من کجا تو کجا این صبوری
کی بجز خواب تورا باز ببینم
کی دوباره کنارت نشینم

کوچه های شب و خاطراتت
مانده ام بیخبر چشم براهت
جای من بودی طاقت نداشتی
کی تموم میشه این قهر و آشتی

نم بارون و شب پاییزه
همه جونم از عشق تو لبریزه
دل من خوش بود،به نگاه تو
دو تا چشم و ابروی سیاه تو

تکه های غرورم شکسته
دل بهیچکی بجز تو نبسته
زیر بارون قدم میگزارم
زیر بارون تورا دوست دارم