علی کاتبی زمونه

دستمو بگیر و منو ببر
به هر جایی که دلت خواس
ولی منو ببر همون جایی
که دل خودتم همونجاس
جایی که فرصت با هم بودنمون کم نباشه
یه جای دنج و خلوت که جایی واسه غم نباشه
همه میگن که جدا شیم
یا کنار هم نباشیم
انقده گفتن هر بار
که حوصله ی منو تو سر رفت
زمونه و روزگارم میخوان نباشی یارم
اما ایندفعه انگار از دست زمونه رفت
حتی اگه فرصت با هم بودنمون یه روزه
یه جوری دل ببندیم به هم که دل زمونه بسوزه
شاید تا دنیا دنیاس دیگه کنار هم نمونیم
پس امروز و یجوری بگذرونیم که تو حسرتش نمونیم