محمدرضا صفوی کوچ

مثل پروانه دورت رقصیدم
نقش چشاتو، رو گل کشیدم
بارون که میزد چتر تو بودم
یه سقف محکم میشد وجودم!
مثل تو هیچکی برام نمیشه
تلخی این کوچ، مونده نمیشه!
تنهاییامو روزی هزار بار
خط میکشیدم رو تن دیوار
وقت رفتنت هنوزم مونده رو ساعت خونه
لحظه ها جلو نمیرن زندگیمو میسوزونه
باورم نمیشه وقتی... جای خالیتو میبینم
هنوزم توی خیالم باز کنار تو میشینم