محمد رضا محمدیان باغ رویایی

گفتم فراموشم کنی تنها در این دنیا اسیرم
رفتی که خاموشم کنی آغوشه دریا را بگیرم
از قلب باران خورده ام هر شب سراغت را گرفتم
با دست خود پایان غمگینی بر این رویا نوشتم


تمام من برای تو
فدای خنده های تو
به گل نشسته قایقم
من ابریم به جای تو
از آن خیال بی بهار
مرا به خاطرت بیار
اگر شبی دلت گرفت
به حال و روز من ببار


آه ای ز حالم بی خبر شب شد تو را با گریه میخواهم
خون شد دلم صحرا به صحرا می رود آوازه ی آهم
از تو به هرکس گفته بودم با غم چشمان من بارید
دست کسی آمد تو را از باغ رویاییه قلبم چید