مستر بند نباشی

قرارِ تا کجا واست بمیرم قرارِ تا کجا اینجور باشی
قرارِ تا کجا دیوونه ترشم قرارِ تا کی از من دور باشی
نباشی، زندگیم رو هیچه مثل، حبابی که رودریا خونه داره
خدایی کی تودنیایه قشنگت، مثل من، عاشقیش دیوونه واره
من از هرلحظه میترسم نباشی نباشی از خودم هم ترس دارم
با این دوری که رویاهامو لرزوند داره ویرونهِ میشه، روزگارم
تمام قصه هارو دوره کرودم کسی عمرا” شبیه تو نبوده
نباشی درده من، درده تنم نیست تمام صورته روحم کبوده
قرارِ تا کی از دردت بمیرم قرارِ تاکی از من دور باشی
میگی اجبارِ گاهی، کارِدنیا چرا اصلا باید مجبور باشی
ببین دریا شدم تا دل بیاری ببین جنگل شدم تا سبزباشی
ببین بینِ نجات و مردن من خودت باید بیایو مرز باشی
تمام شهرو پرسه می زنم تا بفهم توکجایی در به درشم
قرارِ تا کجا واست بمیرم قرارِ تا کجا دیوونه ترشم