امید آریا پرشیا

چو ایران نباشد تن من مباد
وجرخا ونما نیذالهیا ای
جاودان باد،تا ابد ایران


خاکم ایران،بر و بومت آباد میهنم
تیر آرش ، از کمانش آزاد میشود
دست به دست عاشقان . پیش به سوی آسمان
اتحاد مردمان،مردمان قهرمان
بوسه زن بر خاک خود،ایران

نامت ایران ،سر به آسمان میساید
پرچم سه رنگت اقتدار میابد
همچون کوروشی حماسه می ماند

ایران فدای اشک و خنده ی تو
دل پر و تپنده ی تو
فدای حسرت و امیدت
رهایی رمنده ی تو , رهایی رمنده ی تو
ایران اگر دل تو را شکستند تو را به بند کینه بستند
چه عاشقانه بی نشانی که پای درد تو نشستند
که پای درد تو نشستند

کلام شد گلوله باران
به خون کشیده شد خیابان
ولی کلام آخر این شد که جان من فدای ایران
تو رفتی و زمانه نو شد خیال عاشقانه نو شد
هزار دل شکست و آخر
هزار و یک بهانه نو شد


نام جاوید وطن صبحِ امید وطن جلوه کن در آسمان همچو مهرِ جاودان
وطن ای هستیِ من شور و سرمستیِ من جلوه کن در آسمان همچو مهرِ جاودان
بشنو سوزِ سخنم که در آغاز تو منم همهٔ جان و تنم وطنم وطنم وطنم وطنم!
بشنو سوزِ سخنم که نماگر این چمنم همهٔ جان و تنم وطنم وطنم وطنم وطنم!



ای وطنم . روح و تنم. خاک تو گور و کفنم
به عشق تو زنده منم . از اینجا بردار ببرم

نمیدونی چه حالی تو این غریبی دارم
در به درم همیشه هر جا که پا میذارم
خدای روزگارم. عشق بزرگوارم . جز تو کسی ندارم
بدون تو اسیرم . از جونم حتی سیرم
میترسم آخرش من نبینمت بمیرم

دو عشق از هر احساس زیباتر است
دو احساس از هر عشق زیباتر است
یکی ایزد و دیگری میهن است
به خاک دل سرزمینم قسم
که جز این دو گر دم زنم نا کسم
ای وطنم روح وتنم خاک تو گور و تنم
به عشق تو زنده منم
از اینجا بردار ببرم


ای ایران
ای مرز پر گهر
ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان
پاینده مانی و جاودان
ای … دشمن گر تو سنگ خاره ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو ، کی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما