مجتبی آدیان شبای متل قو

من به نام تو آغاز میکنم قصمو من به نام تو فریاد میزنم حسمو
شیدا ترینه رو زمین بودم یه نقطه چین بودم
کنار اسم تو واست آخه چی بودم
منو باش تو فازه کی بودم
من دلم تنگه واس اون دروغای قشنگت
واس حتی اون دله سنگت واس موهای طلایی رنگت
و حتی واس اون قهرای وقت و بی وقتت
واس شرطای سخت و بی ربطت
حتی واسه ی اون رفتار سردت
من دلم تنگه واس جاده ی شمال باتو گناه باتو
ببازم بازم بتو توی گمار باتو
باتو خیلی میده حال به من خودتو بسپار به من
بگو خواهشا علاقه مندی باز هنوزم بسیار به من
دلم تنگه واس شبای متل قو میشدیم از فضای هتل دور
حکم بینه منو تو دل بود ولی ظاهرا دله تو دودل بود
اما نگاه من بتو مثل یه مدل بود وقتی تو باد موهای تو ول بود
حتی توی راه بازگشت به تهران کنار تو کارم شادی و کل بود
عاشقت بودم من توی طوفان دریا هم قایقت بودم
من فکر کنم دیگه با این شرایط لایقت بودم
منی که وابسته به عطر شقایقت بودم
من دلم تنگه واس اون دروغای قشنگت
واس حتی اون دله سنگت واس موهای طلایی رنگت
و حتی واس اون قهرای وقت و بی وقتت
واس شرطای سخت و بی ربطت
حتی واسه ی اون رفتار سردت
نگرانه توام بی قراره توام دل تو دلم نیست
که بشی تو مال خودم
دنبال توام تو دام توام بین این همه نعمت خدا
که داده فقط من خوشحاله توام
همه تلاشمو میکنم تا که بتونم فقط من خوشحالت کنم
دوس دارم بازی با موهای بازت کنم
هی نازت کنم از همه چیز بی نیازت کنم
ساعتها بشینمو هی نگاهت کنم
شاید اینجوری بتونم اینو ثابت کنم
من دلم تنگه واس اون دروغای قشنگت
واس حتی اون دله سنگت واس موهای طلایی رنگت
و حتی واس اون قهرای وقت و بی وقتت
واس شرطای سخت و بی ربطت
حتی واسه ی اون رفتار سردت