ابرام آینه

ببین ، تو که درگیری ، حودتم نمیدونی داری با چی ور میری ، همینطوری بیخودی توی فاز غم میری
زنده ای ولی زندگی نمیکنی
حرف میزنی ولی اصلا نمیتونی
ناتوانی انگاری توی باتلاقی
زیر پای بالاییا میشی پاسکاری

بین این همه گرگ توکه شدی طعمه
داری سگ دو میزنی حتی روزه جمعه

میگی زاده ی دردی و درد مال توهه
میگی بدبختیش واسه امثال توهه

یه ادم معمولی که بهشتو میخواد
کلی عقده داره تو دلش خو زیاد

کوروس:
اینه داستانه تکرار میشه و تجربش هم ا رو اجبار میشه
تو هم نمیخوای بفهمی که راهت غطه و حقیقت توی ذهنت انکار میشه

ورس دوم:
گذشت و حالا دیگه لاشی شدی
بیگدار به آب میزنی و بدجوری ناشی شدی

معترضی و مدام از همه طلب داری
خودتم نمیدونی که چی توی کلت داری

تو یه کپی پیستی از نسل قبلتو
یه ترس عمیقه که بسته دستتو

حالام که خودتو مسخره میکنی
و خوشی های دورتو مغلطه میدونی

ولی هنوز که هنوزه بیخیال نمیشی
و زدی بخواب خودتو بیدار نمیشی

رجوع نمیکنی به اون مغذ پوسیده
و اونی که سفت نکردیه بند پوتینه