اتابک حصار درد

توی این ویرونه تو حصار دردم
تو شبیه عشقی که صدات میکردم
من واسه تقدیرت در و دیوار شدم
توی این تنهایی باز بیمار شدم
حس و حالم خوبه وقتی پیشم هستی
تو خودت تو این عشق با دلم هم دستی
تو غزل‌های منی که برات میسازم
شعری از دلتنگی، بی چشات میبازم
من غرورم اما ،پای تو آب شدم
تو زمستونی که من برات شال شدم
من همون بادم که عطر تو می یارم
تو اگه ابر بشی پا به پات می بارم
روز و شب بی چشمات عمریه بیدارم
تو واسم شعر بشی من برات گیتارم
اگه تو راه بیایی با دل بیمارم
زندگیم و این بار زیر پات می زارم