احسان دژ زلف

بیا تا خرمن زلفت ببینم
کجا رفتی که دل تنگی کشیدم
نبودی اهل عهد نا امیدی
بیابون تا بیابون کرده پیرم

سوزنده ..تیغ افتو. .‌بیشه زارم
برای دیدنش طاقت ندارم
سر انداز نگارم یادگاری
ببندم روسرم بی تاب و زارم

گرفتم صد بهونه از نبودت
شدم طفلی که بی مادر غریبم
کجا رفتی که پیرم کرده غربت
خیالت رفته همراه رقیبم