احمد شجاعی ناخوش

میگفت: خیلی دوستم داره
میگفت: پیشم خوب و آرومه
من ساده بودم باورش کردم
میگفتم: از چشمات معلومه

حالا یه جای دیگه، خوشبخته
احساسمو به روش نمیاره
بیچاره اون اصلا نمیدونه
این زن کنارم خاطره داره

حالم یه جوری ناخوشه، بعدش
شاید نتونم دیگه عاشق شم
من مطمئنم بعد از اون آدم
امکان نداره مثل سابق شم

دستاشو میگیره، نمیخنده
چشماش، معلومه که غم داره
دیونه ی گیجِ یکم عاشق
من رو تو زندگیش کم داره

اون عاشقش میشه، خیالی نیست
من هم فراموشش....... نمیتونم
اصلا یه جور دیگه‌ باید گفت:
اون‌ توی آغوشش.... نمیتونم