احمد میرکمالی آتش عشق

آرامشی را که ندارم به تو مدیونم
تو آتش این عاشقی را شعله ور کردی
یک شهر دنبال تو میگردد، کجایی که
با اینهمه اصرار و خواهش برنمیگردی
.
ترسیم دنیایی که تو از آن جدا باشی
تصویر یک شهر پراز آوار و اندوه است
کوچه به کوچه هرچه میگردم پریشانیست
بی تو غم تنهایی‌ام اندازه‌ی کوه است
.
آه ای چراغ شهر خاموشم؛ مرا دریاب
تقدیر من با تو به زیبایی مهتاب است
میخواهمت، مثل کویری تشنه ی باران
مانند یک ماهی که برخاک است و بیتاب است
.
روی زمین طوری کنارت زندگی کردم
که آسمان هم حسرت عشق مرا میخورد
هر کس به دنبال نماد عاشقی میگشت
با یاد چشمانت فقط نام مرا میبرد
.
بی تو تمام کوچه های شهر من خالیست
بعد از تو من از ازدحام کوچه بیزارم
بی تو تمام فصل هایم رنگ پاییز است
برگرد و باور کن همیشه دوستت دارم...
.
آه ای چراغ شهر خاموشم؛ مرا دریاب
تقدیر من با تو به زیبایی مهتاب است
میخواهمت، مثل کویری تشنه ی باران
مانند یک ماهی که برخاک است و بیتاب است