استیون و ناجی باور

سام تکس پاره میخواد بگه خونه نرو

تا ته جهنم بکشونه منو

میخواد آتیش به پا کنم

lets kill all them without the arrow

با همین نگاهم چپه میکنم

درختای باور تو همه بیخودن

سایز نوشته هات بمن نمیخورن

من یه عمره با پانچ خودم ضربه میخورم

چپ راست همه ازم فراری

عشق لاتی ولی جنم نداری

ساده پره ترفندم کاری

رو آسمون شهر یه پا جنگندس داییت

گریه غم بیخوده

چشمای من میخوره

اشکاشو، قلبم میگیره حرف تا صب

ازم، یه فرشته ی بیمار

پر زخم پر قسم

میجنگم تا نگیرن بالهامو ازم



کورس



پای حرفام بشین

با‌ گذشته ی من ببین فرداتو رفیق


ورس دوم

رفیق بیا بحثو بازش کنم برات

بشین تا مو به مو تعریف کنم شباتو

چقد جنگیدیم تا دو قدم بریم

اما نتیجه جنگا شد یاس تو هر نگات


دم از عدالت میگیرن نعشه ی پولن

ما‌چراغ خاموشیم اینا نقشه رو فولن

همه دکترا دارن همه صاحب نظرن

یه مشت منفعت طلبن و کاسب نظرن


هر روز دوره روز خوب ازم

روز خوب مال خودت من با شب جور ترم

هر روز گل میگیرم دهن زخمو با نمک

اینا جوونیه ماها بود که رفت به درک


سوختا رو دادیم سگ خور باشه

بزار رویا هامونم سهم لاشخورا شه اصن

بزا رو بریم جلو اینجوری حال میده

تش میبینی که این دل صاف باخت‌ نمیده


کورس


پای حرفامون بشین

با گذشته ی ما ببین فرداتو رفیق



ورس سوم


حتی اگه دور باشه هدف

تو مسیرمون سد و کوه باشه ازمون

چیزی نمونه جز یه صدای گنگ

دوتایی میجنگیم ناجی وردار سلاحتو

کلمه ی تسلیم

نه تو مخ من هس نه ناجی

نه تو استیونه نه من

هر کی که روبرومون درومده شک نکن بدجور کرده ضرر