امیر جلیلوند اسکار

هربار که میام دیدن تو
غم دور میشه از دنیای من
آرومه دلِ دیوونه‌می
یه شهر همگی عاشقتن
درگیره تو بودن چه جذابه واسم
هر کی هر چی بگه عاشقتم بازم
گلی که تو دلم کاشته بودم تویی
بمیرم زنده شم انتخابم تویی
اُسکار لبخند و باید به تو بدن
که انقد استادی با لبخند دل بردن
تا حالا هیچ کس نبوده شبیهت باشه
اینجوری منو انقد خوب بلد باشه
حکم اینجا دله واسه منه عاشق
کیه که بتونه از عشق تو بگذره سرد باشه
تسکین منه حرفای احساسیت
میمیرم که ببینم گاهی تو چشمات غم باشه
اُسکار لبخندو باید به تو بدن
که انقدر استادی با خنده دل بردن
تا حالا هیچ کس نبوده شبیهت باشه
اینجوری منو انقدر خوب بلد باشه