امیر فرخ خانه ی دل

غم دل را به تو گفتم که نگیرد دلم
سخنم را ساده گرفتی که بمیرد دلم
تو به دادم نرسی بی کس و حیرانم
حس پرواز ندارم بی تو در زندانم
تو بیا دل دارم که تورو کم دارم یه جهان غم دارم
به تو من دل دادم نروی از یادم از نفس افتادم
تمام من برای تو نشستم به پای تو
بی تو درد پاییز زرد خانه دل برگای زرد
تو بیا دل دارم که تورو کم دارم یه جهان غم دارم
به تو من دل دادم نروی از یادم از نفس افتادم