امین رفیعی باغ

کلید باغ قلبمو شبونه دزدیدن
یواشکی زدن گلاشو از دلم چیدن
نبودی و این آدما ، ازم نترسیدن

تو باغبونه باغِ قلب بی بهارم باش
کنارت آرومم بیا ، فقط کنارم باش
بذار همه برن بیا ، تو موندگارم باش

بیا بیا بیا ، که بی تو از آدمکا خسته ام
این کلاغا با مترسکای باغم همدستن
تو نذار له بشن ، این گلا بمونن روی دستم
بیا بیا ، اینا بلایِ جون باغ من هستن

بیا بیا بیا ، که بی تو از آدمکا خسته ام
این کلاغا با مترسکای باغم همدستن
تو نذار له بشن ، این گلا بمونن روی دستم
بیا بیا ، اینا بلایِ جون باغ من هستن

نگام که میکنی ، چشات یه تنگیِ که من ماهیشم
تو اون دو تا چشارو برندار ازم که من تلف میشم
بدون . . . بدون تو ، من مثه درختیم که بی ریشه م

گره زدم به چش تو ، به قلب تو . . . همه دنیامو
گره زدم به موی تو دوباره باز دو تا دستامو . . .
بیا که حل کنی یه جا تموم زخممامو ، دردامو

بیا بیا بیا ، که بی تو از آدمکا خسته ام
این کلاغا با مترسکای باغم همدستن
تو نذار له بشن ، این گلا بمونن روی دستم
بیا بیا ، اینا بلایِ جون باغ من هستن

بیا بیا بیا ، که بی تو از آدمکا خسته ام
این کلاغا با مترسکای باغم همدستن
تو نذار له بشن ، این گلا بمونن روی دستم
بیا بیا ، اینا بلایِ جون باغ من هستن