امین عباس آبادی شومینه سرد

میمیرم از رفتن رفتن پره درده
خونه بدونِ تو شومینشم سرده
میشه نرفت برگرد وسوستو رد کن
با درِ این خونه اخلاقتو بد کن

من با تو خوبم ک چرا داری میری؟
هرساعتو هر روز بهونه میگیری
دنیا یه جور دیگس اونجا همون بیرون
لیلیِ من برگرد مجنون شده داغون

این خونه میلرزید وقتی درو بستی
دنیام نابود شد وقتی دیدم نیستی
وقتی به جات عکسات خیره به چشمام بود
دلم برات تنگه این مشکل من بود

من با تو خوبم ک چرا داری میری؟
هرساعتو هر روز بهونه میگیری
دنیا یه جور دیگس اونجا همون بیرون
لیلی من برگرد مجنون شده داغون