ایمان آرمان حلقه

بعد اون غریبم یه آدم عصبانی
قدر اون دقیقا شدم یه آدم روانی
بعد اون عکساش همه موندن رو درو دیوار
بعد اون لیوان چایی شد جای ته سیگار
اگه دوسم نداشت چرا باهام آومد رفتیم زیر بارون
اگه دوسم نداشت چرا حلقه گرفت واسه دست دوتامون
اگه دوسم نداشت چرا میداد موهاشو خودم ببافم
اگه دوسم نداشت چرا بهم نگفت یه آدم اضافم
میدونست که دوسش دارم اینجوری تا میکرد
تا دیدم با یکی دیگست قلبم بی تابی کرد
اگه دوسم نداشت چرا سیاهیه اون شبامو
پس زد و رنگ آسمون قلبمو آبی کرد