بشیر ابرهیمی وای دنیا

دنیای فانی زندون غمه عمر دو روزه کوتاه و کمه
میدونی این رسم روزگاره دنیا به آدم وفا نداره
وای دنیا دنیا آشوب و درده وای دنیا دنیا خاکش چه سرده
عاشق به دنیا دل نمی بنده دل نمی بنده
ای طبیب دست بر زخمم نزن و بر دردم دامن نزن
دردهایی هست که هرگز درمان نمی‌شوند، و من نمی‌دانم
زخمم را آغشته به درد کرده و دردم را درمان می‌کنی
ویرانه‌هایی هست که هر جانی طاقت تحملش را ندارد
وای دنیا، وای دنیا، دروغ هستی تو ای دنیا
وای دنیا ، تو فانی هستی
تویی که جان و جانان را می‌ستانی دنیا
دنیا ، تو دروغ هستی
وای دنیا، وای دنیا، دروغ هستی تو ای دنیا
وای دنیا ، تو فانی هستی
و حالا از عشق پروانه‌وار می‌چرخی‌ دنیا
دنیا ، تو دروغ هستی