بنیامین معین کیا اسم من خوزستان

اسم من خوزستان لقبم مظلومه
جایی که محرومه حالشم معلومه
عزت فرزندام بخشی از تقویمه
عزت نفس من دشمن جانیمه
سفره هام لبریز از سرفه های ممتدد،
هر دفعه اشک ریختم از چشام گل اومد ،
زیر پاهام نفتو توی جیبم هیچه،
توی رگای زخمیم سرطان میپیچه،
ای وطن جوونام همه دنیام بودن،
من همه دنیامو دادم بس نیست؟ ،
توی این جهان لبریز شعار ،
من جهان آرامو دادم بس نیست؟
بچهام زنده به گور شده تو خاک ،
بچه ی من مگه ایرانی نیست؟
رسم فرزند کشی تدریجی ،
به خدا رسم مسلمونی نیست ،
حال من معلومه جای هیچ بحثی نیست ،
خاک دل رحم تر از ارتش بعثی نیست،
جنگ رفته اینجا مملو از خاک ریزه ،
جای موشک اما داره خاک میریزه ،
ای وطن جوونام همه دنیام بودن ،
من همه دنیامو دادم بس نیست ؟،
توی این جهان لبریز شعار ،
من جهان آرامو دادم بس نیست؟

بچهام زنده به گور شده تو خاک ،
بچه ی من مگه ایرانی نیست؟

رسم فرزند کشی تدریجی ،
به خدا رسم مسلمونی نیست