بهروز نجاری شبیه هیچکس

یه آدم شبیه هیچکس
یه آدم تنها و بى کس
یه آدم که خیلى وقته
احساساتشو داده از دس

یه آدم غرق تنهایى
تو خودش ، تو جمع و هر جایى
تو ذهنش سرخورده از آدما
یه آدم محکوم به تنهایى


یه آدم که شبیه هیچکى نیست
یه آدم که تو دلش هیچى نیست
چقد نیست یکى از جنس قلبم
واسه همین تو زندگیم هیچکى نیست


یه آدم ، دل زده از آدما
از این عشقاى روتین و عادتا
هر چى میفهمى انگارى غمگینترى
میون این حجم از حماقتا

یه بند دلشوره دارمو همش کلافم
خسته شدم چقد باید دروغ ببافم
بگم حالم خوبه بگم رو به راهم
اصلا حوصله بحث کردنو ندارم

دیگه سخت مبگیرم عصبیو زود رنج شدم
اکثر اطرافیانمو کردم دور از خودم
خیلى وقته آدماى کمى دورمن
آدما دروغن ، همه مثل همن